حکیم چهارم میگوید:

برآزندگان مست شرآب هزاران ساله پیشینه کشور خویشند سخن آنان جز آهنگ خیزش و رشد نیست . حکیم ارد بزرگ


برآزنده نمی گوید کیست ! او می گوید چیستی ؟ و از چیستت تو را به آسمانها می کشاند . حکیم ارد بزرگ


برآزندگان بدنبال دگرگونی و رستاخیزند ، رشد در کمینگاه راه های نارفته است . حکیم ارد بزرگ


برآزندگان شادی را از بوته آتشدان پر اشک ، بیرون خواهند کشید . حکیم ارد بزرگ


دارایی برآزندگان ، دلی سرشار از امید است به پهنه و گستره آسمانها . حکیم ارد بزرگ


کمر راه هم در برابر آرمان خواهی برآزندگان خواهد شکست . حکیم ارد بزرگ


برآزندگان و ترس از نیستی؟! آرمان آنها نیستی برای هستی میهن است. حکیم ارد بزرگ


پرهای خون آلود برآزندگان نقش زیبای آزادی آیندگان است. حکیم ارد بزرگ


کجاست سینه کش کوهستان سرد و بلندی که گامهای برآزندگان را بر تن خویش به یادگار نداشته باشد ؟ . حکیم ارد بزرگ


برآزندگان دستی و دامنی برای کاشتن دارند ! تا کدام فرزند برداشت کند ؟... حکیم ارد بزرگ


ویرانه کاخ های برآزندگان هم ، هزاران گهواره امید بر بستر خویش دارد . حکیم ارد بزرگ


میهن پرستی هنر برآزندگان نیست که آرمان آنان است . حکیم ارد بزرگ


چه فریست زندگی را آنگاه که : برآزندگان را نشناسی ؟ و در خود بپیچی ؟ . حکیم ارد بزرگ