حکیم چهارم میگوید:

ابلهان در سرزمین های کوچک همواره سنگ کشورهای بزرگ را به سینه می زنند و هم میهنان خویش را تشویق به بخشش میهن و ناموس خود می کنند . حکیم ارد بزرگ


آنهایی که از زادگاه خود می روند تا رشد کنند با سپری شدن روزگار می فهمند بزرگترین گنج زندگی را از دست داده اند و آن زادگاه و میهن است . حکیم ارد بزرگ


صوفی مسلکان برای آنکه افکار اهریمنی خویش را گسترش دهند می گویند نیاز را باید از بین برد چون نیاز سبب دگرگونی می گردد و دگرگونی از دیدگاه آنان رنج آور است ! حال آنکه هدف آدمی از زیستن پیشرفت و درک زوایای پنهان دانش است .
بجای گوشه نشینی و خرده گیری باید با ابزار دانش سبب رشد میهن شد و امنیت را برای خود و آیندگان بدست آورد . حکیم ارد بزرگ


میهن پرستی ، همچون عشق فرزند است به مادر . حکیم ارد بزرگ


میهن دوستی ، دسته و گروه نمی خواهد ! این خواستی است همه گیر ، که اگر جز این باشد باید در شگفت بود . حکیم ارد بزرگ


ستایش گران میهن ، زنان و مردان آزاده اند . حکیم ارد بزرگ


میهن پرستی هنر برآزندگان نیست که آرمان آنان است . حکیم ارد بزرگ


آنکه به سرنوشت میهن و مردم سرزمین خویش بی انگیزه است ارزش یاد کردن ندارد . حکیم ارد بزرگ

طبیعت همچون آینه می تواند باز خورد رفتار و کنش های ما باشد . حکیم ارد بزرگ


نظم تحمیلی آدمیان بر طبیعت ، کشنده و نابود کننده است . حکیم ارد بزرگ


طبیعت خود زایشگر است . زایشگر آنچه نیازمند آن است . حکیم ارد بزرگ


دگرگونی ، پایکوبی طبیعت برای پویش و زندگیست . حکیم ارد بزرگ


طبیعت به ما می گوید : گهواره شادیتان خواهم بود اگر دوستم باشید . حکیم ارد بزرگ


زیباترین جای دنیا چگونه می تواند باشد ؟ سرزمینی بکر و زیبا ، نغمه پرندگان ، پر از گل و چشمه ساران روان و ... حال ما با طبیعت چه کرده ایم ؟! و چه می کنیم ؟!... حکیم ارد بزرگ